Kraakhelder Wit

Even rust, even stil...die uitwerking heeft het.

Opnieuw zie ik de foto's die ik gemaakt heb van het oude kant van de mutsen 

die mijn oma droeg, Zuid-Bevelandse klederdracht. 

En de koordjes, waarmee je de boel bij elkaar houdt.

Tot ze een keer met fiets, kind voor, kind achter, en in dracht, 

de sloot in kachelde. 

Klaar was het met de klederdracht. Gedoe.

En nu zit ik hier met die spullen. 

Met in het atelier een half af schilderij waar die Zeeuwse kappen 

een groot deel van het beeld lijken te bepalen. 

Een afdruk van een twee-jarige in Zeeuwse dracht. 

En groot de tekst -keep calm & carry on...

Niet zo praten, stil, en doorgaan. Moeilijke dingen, misschien ook mooie. 

Zeg maar niks, dan gaat het vanzelf weg. 

Maar dingen gaan niet zomaar weg. Het blijft, door de generaties heen. 

Ik zag het bij oma, ik herken het bij mezelf.

dat rotsvaste, niet omver te krijgen.

Vertrouwen op God.

En van dat zwijgen, dat heb ik dan weer niet zo meegekregen. 

Ik spreek mijn eigen taal, steeds meer en meer. Taal van woorden, 

maar vooral ook die van het doek, papier en verf. 

Hoe geef ik dit vorm, in de toekomst...gewoon maar keep calm and carry on?

Jannetje, je moest eens weten wat je 

allemaal teweeg brengt...