Opmerkelijk blauw

Wachtend voor het stoplicht blikte hij

 met een schuin oog naar beneden, richting mijn voeten.

'Mooi he', zei ik.

'Wat bedoel je?' vroeg hij, 

en keek afkeurend toen ik mijn blauwe nagellak benoemde.

'Lekker fris kleurtje toch, deze dagen?'

Hij schudde zijn hoofd en zei:

'ik heb grijs' en bekeek zijn eigen voeten.

Inderdaad. Keurig in de lak. 

Lichtgrijs met een parelmoerglans.

'Potje van een euro...' mompelde hij over mijn blauw.

'Ja! Bij de Hema vond ik die', zo reageerde ik.

'Blauw dat dekt niet, krijg je allemaal vlekken.

Je hebt zeker eerst grondverf gebruikt?' vroeg de man, 

die ik zo rond de vijftig schatte. 

Met vast wel wat ervaring in kozijnen schilderen.

'Ja,' zei ik met een glimlach, en nog steeds doelend 

op de nagellak, 'eerst een grondlaag,

dan twee keer kleur en dan een vernisje.

Het zit er al anderhalve week op'.

'O, bij mij al twee' was zijn antwoord.

Ik stak mijn hand uit om af te slaan,

bijna thuis.

'Ik moet hierheen' zei ik.

'Sikkens is de beste'

riep hij me na.

Ik wist het!

Niet alleen zijn nagels,

 maar ook kozijnen...