Winterbanden

"Ga maar een rondje lopen"

zegt de garagehouder met een glimlach, 

"dan leg ik die winterbanden er wel om."

Het is 17 december en de temperatuur buiten is 16 C.

Veel keus heb ik niet. 

Onwaarschijnlijk koffie en heen en weer drentelen...

nee, dan loop ik liever een rondje over het kleine industrieterrein

wat ingeklemd zit tussen de dijk die het van een 

meubelboulevard scheidt, en de af- en opritten naar de A16.

Al lopend vang ik hier en daar een straaltje zon en

ik loer een beetje tussen hekken door op zoek naar mooie beelden.

Ze verrast me, de onverwachte schoonheid 

die er is op deze plek.

Wanneer ik naar een gevel sta te kijken probeert

de man in de werkplaats te ontdekken wat mijn aandacht heeft. 

Mijn uitleg geeft hem genoeg aanleiding om zijn passie te delen.

Passie voor auto's, wel te verstaan.

En om precies te zijn: klassiekers, Citroens.

Samen met zijn maat vele avonden sleutelen, 

nog beter, nog mooier. En dat zijn ze.

Vol trots schuift hij de deur van de garage ernaast opzij. 

"Kijk," verzucht hij, "als je het over kunst hebt: Dit is kunst." 

Net als de eerste garage staat deze vol met klassiekers

en heel veel Malle Pietje spullen waar ik bijna over struikel.

De verhalen krijg ik er gratis bij.

 Met een glimlach op mijn gezicht loop ik terug naar mijn garage.

Mijn jas hangt los, het is 17 december, 16 C en ik 

laat winterbanden onder mijn auto leggen.

Vreemde wereld, mooie wereld.